Çocukluk deyip böldük; okul yıllarıydı dedik…

İşe başladıktan sonra veya evlenmeden önce dedik.

Sonra “özel hayat” ve “iş hayatı” diye bölmeye devam ettik…

Teknoloji geliştikçe önce yanımızda taşıyabildiğimiz bilgisayarlarımız oldu ve hemen ardından yanımızda taşıyabildiğimiz telefonlarımız hayatımıza girdi.

Tam bunların ortasında, bu dünyada yaşayan biri olarak bu yeniliklere ne kadar hızlı uyum sağladığımıza şahitlik ettim.

Bu uyum hızına inanmakta güçlük çeksem de bence o dönemin iş hayatı insanları olarak gayet güzel iş çıkardık.

Tüm bu gelişmeler yaşanırken, pek de tam ortasından ikiye böldüğümüz hayatımız bir anda karışmaya başladı.

İş hayatı? Özel hayat?

Kendi adıma, ikiliğe hiç inanmadım. Çünkü ben bir tanecik bir insancıkken hayatımın iki tane olması mümkün değil…